Lang geleden dat een boek me zo ontroerde. Ik heb het boek al een week uit en nog steeds word ik weer week als ik er aan denk.
Berichten van een zakenman van de Nederlandse D.Hooijer is een soort bildungsroman van verschoppelingen. Met een zeldzaam inlevingsvermogen en in een prachtige stijl geschreven. En met de nodige humor.
Een fragment: “Omdat Renske (nvdr ex-clochard) meer geld nodig had zat ze nu vaker aan de weg met de vrijgevige museumbezoekers. … Ze betaalde contant want ze verdiende in die tijd prima al vroeg ze zich wel eens af waarmee. Ze heeft een tijd gedacht dat ze met denken haar geld verdiende, met zitten denken. Ze dacht dat mensen het zagen dat ze nadacht en ook de smaak te pakken kregen en nadachten.” (p.181)
IK had nog nooit van deze schrijfster gehoord en blijkbaar is ze vorig jaar op haar 73ste gestorven. Ze klinkt nochtans in haar laatste boek veel jonger. In 2008 zou ze de libris literatuurprijs gewonnen hebben. Hoewel ze toen volledig aan mij voorbijgegaan is, ga ik nu op zoek naar meer.
